κακορροθώ

κακορροθῶ, -έω (Α)

κακολογώ, λοιδορώ, υβρίζω («ἅπασαν ἡμῶν τὴν πόλιν κακορροθεῑ», Αριστοφ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κακ(ο)-* + ῥοθῶ «μιλώ θορυβωδώς, μεμψιμοιρώ» (πρβλ. επι-ρροθώ)].